Og så bar det i veg på den lange ferda. Og ferda er lengre enn me gjerne tenkjer oss, om me ikkje har fare der før, Og strålande fint ver var det, reine sumarveret. Me kom såleis over Hustadvika utan at eg vart sjøsjuk Men serleg fort gjekk det ikkje. Til det var motoren for veik for to båtar. Men verst var det med ymse hefte som me kom ut for. Då me kom nord til Uthaug, måtte me ta hamn, for svinghjulet på motoren hadde losna. Så var det å driva kilane fast att.

Så var det å ta i veg att. Det var alltid to mann ombord i skøyta. Og når det var lagleg vind, heiste dei alle segla på skøyta slik at det skulle hjelpa på farten. Då me skulle byrja på Folla, var det mørkt, men det var klårt og fint ver så me gjekk etter kompass 0g dei ymse fyrane No skulle me gå etter ei fyrlykt atterut. Men lyset frå denne fyren vart borte for oss då me hadde mest bruk for det. Det var rart. Brått fekk me sjå nokre holmar og skjer rett framfor oss og bra nær innpå, og kursen vart endra i ein fart. Og då kom også fyrlyset att. Grunnen til heile episoden var at karane på Skøyta hadde heist segla, og det var dei som stengde for fyrlyset.

Så litt om korleis det var ordna med soveplassar o.a. : Båteigarane, Matias og Lars, hadde kahytta som hadde 2 køyar og var elles vel innreidt og triveleg etter tilhøva. I luggaren framme var det soveplass og opphaldsrom for oss fem andre. Dei 3 køyane var på den eine sida. På den andre sida var det skåp for klede, koppar, mat og andre ting me hadde med. Rundt heile lugaren var det ein benk til å sitje på. Så var det eit bord som var hengsla på skåpveggen Det kunne me slå ned når me skulle eta, eller når me trong det elles. To av køyane var bygde oppå ein annan. Underkøya skulle gjeva plass til to mann, Kristian og Rasmus. Men ho var så smal at det var ikkje plass til meir enn ein. Når dei begge skulle sova samtidig, måtte framsida dragast fram på benken som ei skuvseng. Overkøya hadde vel vanleg breidde Der skulle Ottar og eg ha plass, Ottar fremst. Ottar er ein bra stor og kraftig kar, og dersom han hadde lagt seg i køya før meg, så måtte eg smyga meg over føtene hans og finna meg plass inntil garneringa. Skulle eg tørna ut før han, måtte eg skuva meg utatt same vegen som eg kom, og med føtene føre. Det ville vera urett å seia at eg fann meg vel tilrette med soveplassen dei første døgra. Men slik var det, og ein vandest med det, sjølv om det av og til kjendest litt kjøvande, og det var ikkje til å koma forbi at eg også av og til tenkte på korleis det ville gå å koma seg ut i ein fart. Peder, femtemann, hadde baukøya. Særleg romslege tilhøve hadde me ikkje anten me låg i køya eller me var framme. Sjøstøvlane, kleda og alt måtte me finna plass til. Særleg rikeleg med frisk luft var det heller ikkje i ein trong lugar. Av og til var det sjøvåte klede, og sume av karane røykte. Ein ting tenkte eg av og til på: Her var berre ein utgang Vart han sperra på eikor vis, sat me som i ei felle. Men det var ingen som klandra på tilhøva. Her var heller betre enn ombord i mange av dei eldre og mindre båtane. Me hadde då til og med ferskvasstank i lasterommet med tappekran i lugaren. - Av inventar elles i lugaren kan eg nemna at me hadde ein liten omn til oppvarming. Og så ei lita oljelampe - vegglampe.

Når det galt matstellet, så hadde me middagen sams, og det som skulle med til middag kalla me også "sams"

Men tørrmaten kjøpte me kvar for oss. Det var brød, smør, sukker og ymse pålegg, og mjølk utanom det som trongs til middag. Å koka og servera middagen var mitt arbeid. Dessutan koka eg den kaffen som trongs. Til kvelds var det te og kakao annakvar kveld til vanleg Kakaoen var kokt på vatn med noko hermetisk mjølk og sukker Når det galdt middagen, gjekk det mest på fisk. Kjøt var det til vanleg berre ein gong for veka. Det var elles ikkje stor variasjon: Kokt saltafisk, steikt fisk, plukkfisk osv. Ein rett hadde me Ofte når me hadde tilgjenge til fersk fisk. Det var torsketunger. Det var noko arbeid å skjera 15 torsketunger til manns, men så var det god og velsmakande mat også. Til kvelds var det av og til restar frå middagen Som attåtrett Attåt middagen var det ymse slag suppe: Saftsuppe, Trondhjemssuppe osv. - Når ein veit at kokken ikkje hadde altfor stor kunnskap i kunsten. 0g hadde liten fartstid når det galdt å variere på menyen, så skjønar ein at det kom vel med at det var greie og smånøgde karar eg hadde med å giera, og eg høyrde aldri at det vart klaga på maten, så vidt eg hugsa. - Til arbeidet mitt høyrde elles oppvask av dekketøy, vask av bord, benkjer og dørk.

Eg hadde elles ikkje noko med vakt og slikt. Men så snart eg var ferdig med arbeidet for dagen og eg ikkje var på køya, var eg i rorhuset og følgde med for å sjå mest mogleg av landet der me for framom, 0g å m vita namna på dei ymse stadene. - Kor lang reis me hadde framfor oss, har ein vel ikkje skikkeleg tanke om før ein har fare der. Om ferda nordover kunne det vera mange småting å nemna, men det er det ikkje plass til og har vel ikkje noka interesse heller.